In mei begon het. De zoete geschenkjes van de aardbeienplantjes. De slakken en merels lagen op de loer. Ik deed er een net over en plukte ze 's avonds vóór de grote slakkenvraattocht. Halverwege juni gingen we op vakantie en ik haalde het net eraf. De slakken en vogels konden smullen. Ik dacht dat het seizoen van mijn zomerkoninkjes wel gesloten zou zijn bij terugkomst. Maar niets bleek minder waar. Al de hele maand juli eet ik elke dag beschuitjes met aardbeien. En ze zijn lekker!!
De plantjes zijn een wonder
De aanloop
Een jaar of zes geleden kocht ik een stuk of zes aardbeienplantjes en pootte ze in een bak. Het eerste jaar deden ze wat, ik plukte er kleine aardbeitjes van. Het jaar erna werden de aardbeitjes nog kleiner, ze smaakten nergens naar. De jaren daarna liet ik ze maar, keek er niet meer naar om. Totdat ik anderhalf jaar geleden mijn kas kreeg. Het was winter en ik dacht opeens aan die aardbeien. Ik plukte de kluit aardbeiplanten in de bak uit elkaar en dat gaf nog best veel plantjes in de kas. Zou ik in de lente als eerste aardbeitjes uit de kas kunnen plukken? Jazeker, op 1 mei 2023 plukte ik de eerste aardbei. Maar het ging niet heel voorspoedig. Al gauw kregen de plantjes in de kas meeldauw. Ik haalde ze uit de grond en stopte de miezerigheid buiten in een verloren hoekje met elkaar in een gat in de grond. In de zomer had ik nog meer plantenbedden gemaakt en ik zag dat ondertussen de plantjes in het verloren hoekje weer tot leven kwamen. Ik besloot ze uit te poten in de nieuwe bedden. In de winter leek het niks, maar in april zag ik de eerste bloemetjes. In mei dit jaar at ik alweer de eerste aardbeitjes, deze keer van de volle grond.
En... ze doen het nu begin augustus nog steeds. Het blijken doorbloeiers. En doorgroeiers. Na verwaarlozing doen ze het beter dan ooit!
Moraal van dit verhaal: Met zoveel heerlijkheid voel ik mezelf een zomerkoningin!
Reactie plaatsen
Reacties
En terecht Cora, wat n heerlijke rijkdom