Over de magie van creatie
Afgelopen donderdag was het zover. Titus Meeuws kwam naar mijn Hooiberg om met 12 mensen in gesprek te gaan over kunst en de magie van creatie. Voor hem een try-out van een presentatie waar hij de komende tijd het land mee in zal gaan. Zijn doel is om meer zichtbaar te maken hoe iedereen overal en altijd creëert of kan creëren. Aan de hand van zijn verhaal, waarin hij vertelt hoe hij als 8-jarige jongen werd gegrepen door 'het licht' in het landschap. Hij had iets prachtigs gezien en wilde dat vastleggen, bewaren. Maar toen hij terugging was het heel ander weer, wat hem zo had geraakt was er niet meer, ook al waren de plek en het landschap niet verandert. Het licht wel....
Vanaf dat moment tekent en schildert hij licht. Licht dat het straatbeeld tot leven wekt, de schoonheid van huizen laat zien. Dat licht in zijn schilderwerk was ook wat mij een paar jaar geleden raakte. Toen Titus in een podcastserie met andere kunstenaars in gesprek ging over kunst en creatie besloot ik hem te vragen om daar in mijn Hooiberg met een groep belangstellenden over te vertellen, om met elkaar in gesprek te gaan. Hij zei "ja" en vond het een mooie manier om eens te kijken hoe zijn presentatie zou vallen bij kunstenaars, maar vooral bij mensen die zich geen kunstenaar noemen.
De avond was geslaagd! Er was herkenning, verdieping, inzicht, gesprek en meer. Ieder ging geïnspireerd en met iets om te laten bezinken naar huis. Ik vond het fantastisch fijn om op deze manier bij te dragen aan de 'levens' van de aanwezigen.
Behoefte aan verrassing
De volgende dag vroeg Titus me of ik nog aan het nagenieten was. Jazeker, en ik voelde dat er iets in mij broeide, geen idee wat.
Mijn tuin staat er nog steeds mooi bij. Ik heb liters tomatensaus en -soep gekookt. De meloenen smaken heerlijk, de grootste zonnebloem is 3.68 m. Ik deel nog steeds van alles en krijg planten, boeken over kruiden en waardering. Overdaad. Van sommige planten verzamel ik zaadjes, anderen verspreid ik actief strooiend en het meeste laat ik gewoon zijn gang gaan. Mensen vragen aan me of ik al planten aan het drogen ben, boeketten maak, jams aan het koken, tomatenchutney maak en waarom ik geen kraampje aan de weg zet. Steeds zeg ik "nee". Ik wil geen 'slaaf' worden van mijn tuin, ik wil kunnen blijven doen wat zich dagelijks aandient. Foto's maken van de nevelige zonnestralen, meloen eten als de geur daartoe uitnodigt. Mais klaarmaken en merken dat ik het gewoon niet lekker vind. Elke dag wil ik me weer laten verrassen door wat zich aandient. Ik ontdekte dat de wens om mezelf te verrassen mijn creativiteit voedt. Ik doe 'maar wat' en sta er vaak verbaast van wat er dan gebeurt.
Licht op het leven!
Nog een dag later zie ik via Instagram een filmpje van Titus voorbijkomen. Ik ging voor het eerst naar zijn YouTube-kanaal om te kijken. En ja, ik was verrast. Het licht in zijn schilderijen pakt hij net zo rakend in zijn filmpjes. Hij vertelt wat hij doet, hoe hij werkt. Het is voor hem een soort werkdagboek dat hij wekelijks samenstelt en op social media plaatst.
Ik heb ook een tijdje korte filmpjes gemaakt met mijn iPhone. Daar had ik veel plezier in, maar op de een of andere manier doe ik het al een jaar niet meer. De schoonheid van de filmpjes van Titus zal ik niet kunnen evenaren, maar ik heb een plan. Ik ga vanaf nu weer actief filmen wat er in de levenstuin gebeurt, wat me daar bezighoudt, wat ik er ervaar, wat me verrast. Dat zal veel spelen met licht zijn. Dus binnenkort in dit theater: 'Cora's licht op het leven'.
Reactie plaatsen
Reacties