Water en de harde werkelijkheid

Gepubliceerd op 13 juni 2023 om 22:30

Wij wonen omringd door sloten. Best nat. Ideaal om vele gieters vol water uit de sloot te scheppen voor gezaaide of pas gepote plantjes. Maar... de laatste week schep ik wel heel veel. De tomaten, paprika's, aubergines, pompoen en meloenen in de kas lusten steeds meer water nu het (eindelijk) warmer is geworden en ze de groei flink te pakken hebben. De bomen en struiken die ik dit voorjaar plantte, geef ik nu toch ook regelmatig een stevige plens om te voorkomen dat ik volgend jaar helemaal opnieuw moet beginnen. De rest krijgt water met mate. Ik probeer ze te leren om diep te wortelen. Dat lukt de ene soort beter dan de andere. 

 

Op sommige plekken heb ik de bodem tussen de planten afgedekt met houtsnippers om uitdroging te verminderen. Dat heb ik gedaan bij de pompenen en courgettes bijvoorbeeld. Maar tussen de kleine net uitgepote zaailingen is dat nog wat lastig. Ik probeer met grasmaaisel de bodem tussen de kleine plantjes iets te bedekken. Maar ook de hondsdraf die overal groeit, laat ik als bodembedekker gecontroleerd tussen de planten doorgroeien. Alleen distels, brandnetels en teveel gras tussen de gewenste planten, haal ik zoveel mogelijk weg. En elke dag ben ik weer verbaasd over het doorzettingsvermogen van distels. Wat een ellende die stekels.

Waterbeheer

Al dat water rondom is dus mooi en fijn, maar het is niet zo dat je met hoger water bij kleigrond meteen een sappig veld hebt. De grond barst ook hier vlak naast de sloot gewoon open. Toch probeer ik het waterniveau in de sloten zo hoog mogelijk te maken. Dat kan omdat ik ook een beetje waterbeheerder ben. We hebben een duiker waarmee het water uit de Oude Rijn onder de weg (dijk) door, onze sloot instroomt. Via die duiker laat ik het water volop de polder instromen. De weilanden achter ons huis blijken ook gulzig. Van een overstroming is nog lang geen sprake.

Ik ben er dus lekker druk mee, met dat waterbeheer. Dat baart me wel enige zorgen. Want wat als ik dat allemaal niet doe, als we op vakantie zijn bijvoorbeeld. Een lieve buurvrouw heeft al toegezegd de plantjes in mijn kas te willen bewateren, maar vanwege een zwakke rug gaat ze echt geen gieters vullen aan de slootkant. Het water wat nu nog in de watertonnen zit, heb ik al speciaal voor haar bewaard, maar dat zal snel op zijn. "Hebben jullie geen pomp in de sloot?" vraagt ze. Ja, we hebben wel een pomp, die ligt al jaren in de schuur stof te vangen. Steeds vaker vragen mensen me of ik niet gemakkelijker kan bewateren met een pomp in de sloot. Ik besluit het te proberen. Met een lang snoer eraan kan hij naast de kas water uit de sloot pompen waarmee je via een tuinslang de planten in de kas water kunt geven. Dus wat dat betreft ben ik voor de vakantieperiode gered. Maar voor de rest heb ik dan toch echt een heuse beregeningsinstallatie nodig. Wil ik dat? Nee!

Op eigen kracht

Als planten het uiteindelijk te droog vinden hier... dan horen ze hier niet. Een kunstmatig klimaat in de kas vind ik nog oké, maar verder ga ik toch echt voor de harde werkelijkheid van de natuur. Met een beetje toegevoegde liefde voor plantjes die het wél halen als ik ze beetje op gang help met een gietertje water op zijn tijd. Ik houd er niet van dat ze teveel van mij afhankelijk worden. Is dat erg? 

Reactie plaatsen

Reacties

leen
een jaar geleden

Pompje is heel handig en noodzakelijk. Vriendin heeft pompje op windmolentje en zonnepaneel.We vinden dat je al behoorlijk op weg bent met je tuin!!!