Er waren verkiezingen, het klimaat verandert; zorg, onderwijs en OV zijn noodlijdend. Op Social media, in de krant, op TV... overal meningen, betweters, onbenullen; iedereen probeert de situatie te duiden. Men bestrijdt elkaar in aannames, interpretaties, waarheden en andere waarheden. In coronatijd werd ik daar helemaal raar van. Ik wilde het gesprek, een open uitwisseling van gedachten, maar dat was op een goed moment een kwestie van op eieren lopen. Nu zie ik over klimaat hetzelfde gebeuren. Je bent óf voor óf tegen en dat snap ik niet. We duwen elkaar in een hokje en de muren eromheen groeien vanzelf. Ik zie het leven als een leerschool, waar het juist heel leerzaam is om te onderzoeken wat je niet kent en niet begrijpt, door vragen te stellen en te experimenteren. Daarvoor is ruimte nodig, in plaats van een 'hok'. Dit hoeft niet perse fysieke ruimte te zijn, juist mentale ruimte is in mijn ogen een levensbehoefte. In coronatijd raakte ik bijna 'gevangen' in het bestrijden van de kokervisie op de ziekte en de daaruit voortvloeiende maatregelen. Een strijd waar ik mensen zag radicaliseren. Over de klimaatdiscussie zou ik me ook op kunnen winden, maar gelukkig heb ik mijn tuin. De ontwikkeling van mijn levenstuin is mijn redding. Het waait, of regent en af en toe schijnt de zon. Af en toe komt er iemand nieuwsgierig kijken en hebben we een gesprek. Over het leven en dat wat er gezaaid wordt, lammetjes en andere dingen. We delen ervaringen en lessen. Schommelen. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. Strijd? Nee, andere focus.
Planten als spiegel
Deze week viel mijn oog op een heleboel gele bloemetjes die oppiepten uit een barst in het beton achter de schuur. Wat een schoonheid op zo'n lelijke plek. Toen ik even verder liep zag ik hetzelfde met venkel die tussen de stoeptegels omhoog piepte. Leuk... ogenschijnlijk geen ruimte, maar er groeit en bloeit van alles. Deze planten creëren hun eigen ruimte. Wringen zich tussen de voegen, hebben blijkbaar toch veel groeikracht in zichzelf. En als ze dan het daglicht ontvangen, energie opdoen van het licht, dan gaan ze. Wat een bloei! En groei, want die venkel wordt wel 1,5 m hoog.
Zouden planten zingeving kennen? Zij zijn eigenlijk 'zin' in zichzelf. Ontkiemen, groeien, bloeien, zaad verspreiden, afsterven en het volgende jaar opnieuw. Het doel dat ik hiervan kan zien is 'zijn' en 'overleven van de soort'. Zou dat ook de zin van mensenleven zijn? Als dat zo is dan zijn we als mensheid denk ik aardig de weg kwijt. De drang om te overleven als soort is nogal doorgeschoten. We zijn de basis onder ons bestaan aan het vernietigen en daarmee onszelf. Nu zijn we elkaar aan het bestrijden om als 'groep' te overleven. Wat zou er gebeuren als we een voorbeeld nemen aan de bloemen en planten? Gewoon onszelf zijn. Dan worden we ook wel eens ziek, verdringen anderen van hun plek en zijn voeding voor andere levende wezens. We zijn er niet alleen voor onszelf, we zijn onderdeel van een ecosysteem en houden daarmee ook onszelf als soort in stand.
Als planten nou wel of niet zingeving kennen... ze zijn wel een spiegel voor de zin van het leven!
Zingeving
Over zingeving gesproken. Met de ontwikkeling van de levenstuin ervaar ik weer zingeving in mijn leven. Ik heb een doel. Ik creëer een plek die mensen uitnodigt tot verdieping, genieten, reflectie, vertellen, luisteren. Eigenlijk wil ik mensen de gelegenheid bieden om zichzelf te zijn en te laten zien. Met de tuin laat ik ook mezelf zien. Het labyrint weerspiegelt mijn behoefte aan verdieping, de schommel weerspiegelt het kind in mij en de kas noem ik mijn baarmoeder. Dat gaat over zaaien, kweken, verspreiden. Het niet planmatig vormgeven en inrichten hoort bij mijn bewegelijkheid en behoefte te leven met de dag. Het plezier dat ik erin heb om mijn ervaringen te delen, geeft aan waar ik energie van krijg. Het wijdse uitzicht aan de noordkant geeft me licht. Ik kan vast nog veel meer benoemen.
Ken je het TV-programma 'Zin in morgen'? Mijn verhalen waren hen opgevallen, ze willen hier graag een opname maken voor het programma. Dat wordt ergens half april, als de fruitbomen bloeien en ook de andere planten blaadjes hebben. Wordt vervolgd!
Wat geeft jou zin?
En verder...
Verder at ik deze week de eerste raapstelen van eigen teelt en heb ik de automatische openers aan de dakramen van de kas gemaakt. Het kan daar nu best al warm worden.
Reactie plaatsen
Reacties