Vanaf het begin is het voor mij de vraag hoe ik nou het best, gemakkelijkst en bodemlevenvriendelijkst het gras kan omwerken tot bewerkbare tuingrond. Gras op rivierklei, waar jaren een paar schapen op hebben gelopen, het is zwaar omspitten. Toen ik de tip kreeg om de grond af te dekken met anti-worteldoek of karton, vond ik dat een goed idee. Op 29 oktober bedekte ik de eerste rijen met worteldoek. Daarna gebruikte ik ook riet, kartonnen dozen en ik kocht een rol golfkarton om de bodem in de kas te bedekken. Er zijn nu diverse plekken die op verschillende manieren van gras naar plantenbed veranderen. Deze week heb ik er vier en een stukje bewerkt om er aardappels, sjalotten en bolletjes voor fresia's en montbretia te poten. Ik vond het spannend wat ik onder de bedekkingen aan zou treffen.
Woelen
Ja, ik kan er wel eens van wakker liggen. Ik ben begonnen met de ont-dekking van de vier-windrichtingencirkel. Die had ik een beetje gaandeweg afgedekt met wat er aan karton en riet beschikbaar kwam. Door de gaandeweg aanpak en het niet helemaal dicht liggen van de ondergrond, was het gras op sommige plekken helemaal weg en op andere plekken bijna, of er groeide nog iele hondsdraf. Een dik pak riet gaf het mooiste resultaat. Prachtige humusrijke grond. Ik besloot toch alle stukken helemaal met het golfkarton af te dekken en daar overheen een laag tuinaarde en groencompost aan te brengen. Dat is nu helemaal klaar en in een stukje heb ik sjalotten gepoot en een ander deel fresia's.
Twee andere stroken had ik afgedekt met karton, blad en takken. Ik wilde daar aardappels poten. Aardappels helpen als beginaanplant om de bodem wat ruller te maken en door de hoeveelheid bladgroei gaan ze groei van onkruid tegen. Zo las ik.
Maar ook houden aardappels wel van een beetje losse grond. Dus ja... wat is wijsheid. En op dat moment zie ik een promofilmpje voorbijkomen van de 'woelvork'. Daarmee breng je met een kleine beweging lucht in de bodem zonder het helemaal om te scheppen. Ik zie mijn vork, die geen woelvork heet en ik probeer het kunstje. Ik breng lucht in de bodem voor de aardappels en besluit dat voor de bestemming 'aardappels' enkele dunne grasjes mogen blijven. Ik schep er een laag compost op en poot de aardappels. Afwachten maar.
En dan het laatste stukje. Ik had nog montbretia bolletjes te poten en was ondertussen ook wel heel benieuwd naar de bodem die ik als eerste heb afgedekt met worteldoek. Toen ik de eerste meter van het doek ontdeed, maakte ik een sprongetje van blijdschap. Hier groeide helemaal niets meer. Wat ik aantrof was prachtig rulle aarde met allerlei beestjes. Ik besloot ook hier met de vork wat lucht in te brengen en er nog een beetje groencompost op te brengen. De bolletjes zijn gepoot!
Overige wildgroei
Er groeit en bloeit ondertussen natuurlijk nog veel meer. Het speenkruid staat er stralend bij. Ook kan ik alweer volop brandnetelsoep gaan maken. En de ene dag zag ik een haas door de tuin rennen en de volgende dag een afgekloven geraamte. De eerste pluksla heb ik geproefd en alle andere kaszaaisels laten zich nu (voorzichtig) zien. En ik heb voor het eerst het labyrint gemaaid. Hieronder een foto-impressie.
Reactie plaatsen
Reacties