Je hoort het vaak mensen zeggen als iemand ziek is: "We willen vooral nog mooie herinneringen maken". Maar hoe doe je dat? Wat zijn eigenlijk mooie herinneringen? En mogen herinneringen ook niet mooi zijn?

Ik ontmoette laatst een vrouw die doet aan herinneringen-en afscheidsfotografie. Ze vertelde er vol liefde over. Het zette me aan het denken over de foto's van mijn overleden ouders. Ik merk dat het lijkt of ze meer waarde krijgen naarmate ik ouder word. Het zijn herinneringen aan momenten in mijn jeugd en daarna. Het lijkt soms alsof ik mijn moeder pas ga begrijpen nu ze er niet meer is. Dan zijn er wel foto's, maar ik mis verhalen. Mensen die haar hebben gekend zijn er bijna niet meer. 

Vorige week kreeg mijn dochter een kindje van 17 weken. Het is in alle verdriet mooi hoeveel aandacht er kan zijn voor het maken van herinneringen. Foto's, afscheidsrituelen, tranen, verbinding. Gelukkig mag dit er nu allemaal zijn. Dat was eerder niet zo vanzelfsprekend.

Hoe maak jij herinneringen?

In het Levenscafé op zondag 2 maart is er gelegenheid om meer te horen over het maken van herinneringen. Er zijn veel manieren om dit te doen. In het Levenscafé zal ik hier iets meer over vertellen. Het lijkt mij mooi om van elkaar te horen hoe belangrijk herinneringen voor je zijn en hoe je ze maakt. Voor mij is dat niet specifiek verbonden aan ziek zijn, maar vooral ook aan 'bewust' leven.

Ik hoop dat we elkaar kunnen inspireren op zondag 2 maart vanaf 15.00 uur.

Locatie: Cora’s Levenstuin Weijland 34, Nieuwerbrug