Lekker bezig!

Het mag dan wel winter zijn, klusjes blijven er altijd. Het is nu de tijd voor het knotten van de wilgen. We hebben een rij van zo'n 15 wilgen langs de sloot met de buren. Ongeveer 15 jaar geleden hebben we ze als takken in de grond gestoken en inmiddels zijn ze uitgegroeid tot stevige knotwilgen. Dat knotten is best een klusje, vooral als je ze flink laat uitgroeien. Vorig jaar was het vier jaar geleden dat ze hun laatste zaagbeurt kregen. Toen hebben we ze om en om gezaagd, dit jaar is de andere helft aan de beurt. De stammen op de knot zijn inmiddels meer dan stevig. De zoon van Wim vindt het een leuk werkje om de dikke stammen te lijf te gaan. Ik ga voor het kleinere takkenwerk.  

Gelukkig hebben we sinds kort op donderdag helpers. Samen hebben we voorwerk voor het grotere werk gedaan. Volgende week kunnen we daar een heggetje om een deel van het labyrint van vlechten.

Eén van de helpers knipte er al iets te vrolijk op los. Ze adviseerde na mijn geschrokken reactie, om de te knippen takken te onderscheiden van net aangeplante struikjes met een strikje. Dat bleek een goede tip toen ook de zoon van Wim met zijn grote laarzen dwars door mijn struikjes banjerde. Ik leer nog steeds!